میراث‌فرهنگی،میراثی‌ماندگار ثروتی ملی وتمام نشدنی / ابراهیم صافی
در این نوشتار کوتاه، هدف بازگویی سیاستگذاریهای انجمن، اهداف و یا نحوه عضوگیری نیست. همه این موارد در سایت انجمن موجود است، بلکه بیشتر برآنم تا به اختصار بر حال و هوای این جریان فرهنگی نگاهی انداخته شود.
از گرمترین نقطه روی زمین در دشت گندم بریان واقع در کویر لوت تا قله مرتفع، زیبا و همیشه در برف دماوند، از اولین ابزارهای سنگی در کشف رود مشهد تا جام حسنلو یا صنایع دستی گرانبهای امروزین،از نخستین عبادتگاهها چون زیگورات چغازنبیل تا پرروحترین مساجد دوره اسلامی مانند شیخ لطفاله و از اولین تمدنهای بشری در کنارصندل جیرفت تا تخت جمشید و نقش جهان و کاخ گلستان همگی نشان از بزرگترین ویترین میراث فرهنگی کشور عزیزمان ایران است.
هرچند عکاسی در این حوزه از تنوع قابل قبولی برخوردار است تا عکاسان زیادی را به خود جلب کند اما اولین فاکتور مهم در فعالیت در این حوزه تعهد و وظیفه شناسی نسبت به ساختارهای شناخته شده در حیطه آن است. به نظر من میراث فرهنگی تعلق به شخص خاصی ندارد، گروه یا افراد محدودی را در بر نمیگیرد، حتی یک جامعه در سطح شهر یا کشور نیز نمیتواند مدعی تصاحب آن باشد، بلکه میراث فرهنگی حتی در کوچکترین سطح آن، متعلق به جامعه جهانی است. هر چند به میزان اهمیت و ارزش آن در شرایط رده بندی جهت ثبت و حفاظت قرار میگیرد، اما بر هر کسی این تکلیف است تا در حفظ آن کوشا باشد. بنابراین هر عکاس ذوق ورزی میتواند با حداقل امکانات خود به جهت شناسایی و ثبت این موضوعات بپردازد و در هر کجای میهن عزیزمان با وظیفه شناسی علاقهمندیش را به میراث به جا مانده و به سرعت در حال تغییر، به اثبات رساند. سازمانهای مردم نهاد زیادی به خاطر این میراث غنی فعالیت دارند که انجمن عکاسان میراث فرهنگی نیز در جهت ثبت، حفظ و اشاعه آن نقش بسزایی دارد. اعضای این انجمن با سالها تجربه و دانش خود با عشق به طبیعت، حیات وحش، ابنیه تاریخی، آداب و رسوم مردم این سرزمین و سایر مقولات شناخته شده فعالیت می کنند. امیدواریم به این خانواده بیافزایم و جامعه را به شناخت هر چه بیشتر پیرامون خود آگاهتر کنیم.
