اگر بخواهیم می‌شود
ساعد نیک ذات / دبیر اولین دوره «ده روز با عکاسان»
نخستین برنامه ۱۰ روز با عکاسان ایران را در شرایطی برگزار کردیم که هنوز پروانه بهره برداری انجمن در کش و قوس بوروکراسی و تغییر پی در پی وزرا، مدیران و کارشناسان کمیسیون ماده ۱۰ فعالیت احزاب و جمعیت ها وزارت کشور بود. باید گام‌ها را حساب شده بر می‌داشتیم چون فضای منفی نگاه به عکاسی پس از رخدادهای سال ۸۸ از یک سو ناامیدی و تردید عکاسان به هویت انجمن از سویی دیگر انرژی دو چندانی را طلب می‌کرد تا بتوانیم محکم، با انگیزه و استوار مسیر ۲۵۵۵ روزه طی شده از ۱۴ اسفند ماه ۸۴ را به درستی ادامه دهیم. پیشنهاد این برنامه را فرزاد هاشمی رئیس هیات مدیره وقت ارائه کرده بود. چرا ۱۰ روز؟ هیچکدام از اعضاء هیات مدیره هرگز پاسخ شخصی نیافتند.
فکر می‌کنم آنقدر تاریخ معاصر ایران به عکاسی بدهکار است که اگر ۱۰۰ روز هم بود، پایش می‌ایستادیم.
قرار بود تیرماه ۹۱ نخستین برنامه ۱۰ روز با عکاسان ایران انجام شود که نشد. مشکلات مالی، جلب اعتماد کارشناسان عکاسی، چند تقویمی کشور و… موانعی بود که این برنامه را عقیم ساخت. بر اساس چارت سازمانی انجمن، نخستین جلسه‌های کمیته‌ها برگزار و انجمن‌های تخصصی و بومی در سطح کشور شناسایی شد. جلسات بسیاری با اهل فن به اجرا درآمد و مشاوره‌های زیادی انجام شد. در پایان تقویم را درست کردیم و آذرماه شد ماه عکاسی ایران، همان ماهی که در اوج ناامیدی نخستین مجمع عمومی انجمن عکاسان ایران را در روزی بارانی برگزار کردیم قطره قطره آوردند، انجمن عکاسان ایران برای همیشه هویت بخشیده شد.
کارشناسان هم آمدند، پیشگامان هم آمدند. اما پولی در کار نبود چون جهان با مشکل اقتصادی روبرو شد و ایران هم با تحریم‌های جهانی مشکلاتش صد چندان. حمایت کننده‌های مالی هم که وعده‌هایی داده بودند در این شرایط عقب کشیدند. وقتی یکدلی باشد غیر ممکن، ممکن می‌شود. از حق عضویت اعضاء مقداری پس انداز داشتیم. با هماهنگی خزانه‌دار وقت، بانو مریم زندی و اعضاء هیات مدیره تصمیم بر آن شد که اگر سازمانی مردم نهاد هستیم، پس باید به اعضاء انجمن بیشتر از هر فرد، ارگان و شرکتی اتکاء کنیم.
نخستین دوره با حق عضویت اعضاء و بدون هیچگونه حمایت مالی از غیر، در روز سه شنبه ۲۱ آذر ۹۱ با شعار فرهنگ، جامعه و عکاسی و با پیام زنده تصویری استاد هادی شفائیه ریاست افتخاری برنامه ده روز با عکاسان ایران و با حمایت و حضور ۲۴۰ عکاس از دهه‌های مختلف عکاسی معاصر ایران، ۳۳ کارشناس در قالب ۴ نمایشگاه عکس زلزله نمایشگاه جهانی عکس اعتیاد از ارومیه، نمایشگاه عکس‌های منتخب اعضاء انجمن، نمایشگاه عکس پیشگامان و استادان عکاسی، نمایشگاه اینتراکشن، نمایشگاه کتاب‌های عکاسی با حضور ناشرین بنام تهیه فهرست تمامی پایان نامه‌های عکاسی دانشجویان عکاسی، ۱۱ نمایش فیلم، ۱۴ کارگاه و مسترکلاس، ۴ میزگرد و تجلیل از ۱۵ تن از پیشگامان عکاسی معاصر ایران شامل عباس کیارستمی، محمد فرنود، کامران عدل، علی قلمسیاه، فخرالدین فخرالدینی، هادی شفائیه، کاوه گلستان، اکبر عالمی، نیکول فریدنی، یحیی ذکاء، قاسم فارسی، مسعود معصومی، رضا نوربختیار، علی رئیس شقاقی، حسین پرتوی، بهمن جلالی، سعید صادقی، نصراله کسرائیان، آلفرد یعقوب زاده و محمدصیاد برگزار گردید و در یلدا بلندترین شب سال ایرانیان با خوردن هندوانه، انار و آجیل به پایان رساندیم. در مسیر دراز مدت تشکیل انجمن عکاسان ایران یاد گرفته بودیم که اگر بخواهیم می‌شود، پس باید شکیبا بود وگرنه برای نشدن یک بهانه هم کافیست.
اکنون که به گذشته نه چندان دور اما بسیار پرفراز و نشیب آن روزها فکر می کنم نقش طراحی پوستر هوشمندانه ابراهیم حقیقی با عکسی از بانو «منا هوبه فکر» که جمع عکاسان را نشانه رفته است برایم آشکارتر می‌شود، هم در کنار هم در یک جهت اما با نگاهی مستقل و مولف.
آنچه که شعار سومین دوره برنامه ده روز با عکاسان ایران است:لطفاً با دوربین وارد شوید.
