عکاسی هنری به تعریف نیاز دارد

آخرین نشست ششمین روز پنجمین همایش ۱۰ روز با عکاسان به موضوع “نسبت عکاسی هنری و دانشگاه” با حضور مهرداد نجمآبادی، مهران مهاجر و ساسان افشارزاده اختصاص داشت.

مهرداد نجمآبادی در ابتدای این نشست گفت: پیشینهی هنر و عکاسی ما فاقد تاریخ مدون و استمرار است. عکاسی قبل از انقلاب اسلامی به عنوان واحد درسی تدریس میشد اما دلیل اینکه پای عکاسی به دانشگاه باز شد داستان انقلاب و جنگ بود. عکسهای جنگ عکسهایی بود که از روی تفنن گرفته نشده بود. مهندس سعید عینی معمار بود ولی زحمت زیادی برای ما کشید و کار ما را با جان و دل انجام میداد. برای اولین بار در زمان مدیریت از نگاه خشک یک شکل عکاسی منظرهنگاری دوری کرد. ما مشکلات را مطرح میکنیم و امیدواریم نسل دیگر این مشکلات را برطرف کند.

سپس مهران مهاجر افزود: وقتی دربارهی عکاسی هنری صحبت میکنیم محدوده خیلی اندک است و نباید به بخشهای دیگر عکاسی بسط دهیم یعنی عکاسی خبری و بخشهای دیگر مورد بحث نیست. عکاسی هنری نیاز به یک تعریف دارد که این تعریف آسان نیست. شاید بتوانیم بگوییم عکاسی هنری در نگارخانهها، موزه ها و نمایشگاهها نمایش داده میشود که این تعریفی نمادین است. عکاسی هنری در قالب کتاب خودش را بروز می دهد و کتاب بعد از نمایشگاه است. عکاسی هنری پیش از دههی ۶۰ یک جریان نبوده است. اگر از دههی ۶۰ تا به امروز یک نگاه کوتاه داشته باشیم چهار نسل در عکاسی ایران خواهیم داشت؛ معلمهای نسل ما، نسل دوم که ما هستیم، نسل سوم عکاسانی هستند که در دههی ۷۰ دانشجو بودند و نسل چهارم که از سالهای ۹۰ تا امروز بروز و نمود آثارشان را میبینیم

در ادامه ساسان افشارزاده گفت: فعالیتهای هنری در محیطهای آکادمیک خوب است اما کافی نیست. وقتی یک هنرمند با حداقل امکانات فعالیت میکند و از راههاای دیگر کسب درآمد میکند و با آن درآمد نمایشگاه برگزار میکند، فاجعه است. بخش دولتی نگاه اربابی به هنرمند دارد و در بخش خصوصی حداقل کمک با حداکثر بازده تبلیغاتی صورت میگیرد در نتیجه باید به این مشکلات رسیدگی شود. به جرات میگویم که این مشکلات قبل از انقلاب اسلامی کمتر بود.