میراث‌فرهنگی،‌میراثی‌ماندگار ثروتی ملی وتمام نشدنی / ابراهیم صافی

safi

در این نوشتار کوتاه، هدف بازگویی سیاستگذاری‫‌های انجمن، اهداف و یا نحوه عضوگیری نیست. همه این موارد در سایت انجمن موجود است، بلکه بیشتر برآنم تا به اختصار بر حال و هوای این جریان فرهنگی نگاهی انداخته شود.
از گرمترین نقطه روی زمین در دشت گندم بریان واقع در کویر لوت تا قله مرتفع، زیبا و همیشه در برف دماوند، از اولین ابزارهای سنگی در کشف رود مشهد تا جام حسنلو یا صنایع دستی گرانبهای امروزین،از نخستین عبادتگاه‫ها چون زیگورات چغازنبیل تا پرروح‫ترین مساجد دوره اسلامی مانند شیخ لطف‫اله و از اولین تمدن‫های بشری در کنارصندل جیرفت تا تخت جمشید و نقش جهان و کاخ گلستان همگی نشان از بزرگ‫ترین ویترین میراث فرهنگی کشور عزیزمان ایران است.
هرچند عکاسی در این حوزه از تنوع قابل قبولی برخوردار است تا عکاسان زیادی را به خود جلب کند اما اولین فاکتور مهم در فعالیت در این حوزه تعهد و وظیفه شناسی نسبت به ساختارهای شناخته شده در حیطه آن است.  به نظر من میراث فرهنگی تعلق به شخص خاصی ندارد، گروه یا افراد محدودی را در بر نمی‫گیرد، حتی یک جامعه در سطح شهر یا کشور نیز نمی‫تواند مدعی تصاحب آن باشد، بلکه میراث فرهنگی حتی در کوچک‫ترین سطح آن، متعلق به جامعه جهانی است. هر چند به میزان اهمیت و ارزش آن در شرایط رده بندی جهت ثبت و حفاظت قرار می‫گیرد، اما بر هر کسی این تکلیف است تا در حفظ آن کوشا باشد. بنابراین هر عکاس ذوق ورزی می‫تواند با حداقل امکانات خود به جهت شناسایی و ثبت این موضوعات بپردازد و در هر کجای میهن عزیزمان با وظیفه شناسی علاقه‫مندیش را به میراث به جا مانده و به سرعت در حال تغییر، به اثبات رساند. سازمان‫های مردم نهاد زیادی به خاطر این میراث غنی فعالیت دارند که انجمن عکاسان میراث فرهنگی نیز در جهت ثبت، حفظ و اشاعه آن نقش بسزایی دارد. اعضای این انجمن با سال‫ها تجربه و دانش خود با عشق به طبیعت، حیات وحش، ابنیه تاریخی، آداب و رسوم مردم این سرزمین و سایر مقولات شناخته شده فعالیت می کنند. امیدواریم به این خانواده بیافزایم و جامعه را به شناخت هر چه بیشتر پیرامون خود آگاه‫تر کنیم.

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *